Sana sevgimiz baki olsun Efendim....(Eşref Ziya Terzi - Sensiz)

Günümüzün materyalist dünyasında, Müslümanın var olması için,  Allah ve Peygamber sevgisi ile kalbini doldurması gerekir. Bu sevgilerin yerini ne ana, ne yar, ne de evlat hiç bir şey alamaz.Hepsi feda olmalı bu öz sevgiye. (Anam babam feda olsun sana Ya Resulallah). Bu dünyada başka ne alırsa bu sevgilerin yerini küfür olur. İnsan her şeyini kaybeder Allah korusun! Önce Allah sevgisi, sonra Peygamber...
    Türk İslam kültüründe de Peygambere duyulan sevginin çok önemli bir yeri vardır. Alimler, şairler, aşıklar sürekli yazmışlardır. Efendimizi anlatmışlardır, ona aşkı ilan etmişlerdir defalarca. Halk da bu eserleri her zaman baştacı yapmıştır. Mevlid-i Şerifler düğünlerde cenazelerde kitabı mukaddesten sonra yerini almıştır.
    Müslüman bu sevgiyi kendine itiraf ettikçe kalbi genişler. Gözlerinden yaşlar aktıkça samimiyeti ve takvası da artar.  Manevi yolculuğunda yükselişinde önemli mesafeler alır. Efendimizi sevmek tüm insanlığı sevmektir aslında. Onu sevmek Ümmeti sevmektir. Kaygılanmaktır, üzülmektir, gerekirse acı çekmektir . Onu sevmek, ondan bize emanet kalan mazlumlara sahip çıkmaktır. Dik durmaktır. Adaletten şaşmamaktır. Zulmetle, cehaletle ve tabiki küffarla mücadele etmektir. Cihattır, Kıyamdır Onu sevebilmek. Onu sevmek herşeydir.
   Efendimize olan sevgimizin itirafı ve dilimizle tekrar kalbimizle ikrar edilmesi amacıyla güzel bir eser paylaşmak isterim sizlerle.

Yollar sensiz yarını bekler
Yürek sensiz hasreti yükler
Bu can sensiz baharı neyler
Şehir sessiz, sokak sensiz

Ey gülüm, hayatın tadı yok sensiz
Tadı yok sevdamın, adı yok sensiz
Baharı severim, özlerim ama
Güllerin kokusu gelmiyor sensiz

Günler geçmez sen gidince
Yürek sızlar inceden ince
Ölüm ne zormuş ölmeden önce
Şehir sessiz, sokak sensiz

Ey gülüm, hayatın tadı yok sensiz
Tadı yok sevdamın, adı yok sensiz
Baharı severim, özlerim ama
Güllerin kokusu gelmiyor sensiz

Yolların nakış nakış işlerken beynime
Özlem hücrelerimin en uç noktasında yer buldu kendine
Artık sonsuzluğa bir tutkuyla bakıyor gözlerim
Ve artık üşümüyorum, üşümüyor bedenim
Çünkü ayaklarım söz verdi beynime
Hissettiği çaresizliği hissettirmesin diye

Eşref Ziya Terzi - Sensiz